سگ بریارد

سگ بریارد در سایت سایمون کت به تحلیل آن می‌پردازیم. در ادامه به ویژگی، شخصیت، زندگی با آنها، بیماری‌ها و مراقبت از سگ سگ بریارد می‌پردازیم. همراه ما باشید.

ویژگی های سگ بریارد

سگ بریارد از سگ هایی با ظاهر بزرگ است.نرها ۲۳ تا ۲۷ اینچ و ماده ها با قد ۲۲ تا ۲۵ ۱/۲ اینچ کوچکتر هستند و بدنشان عضلانی است و می توان گفت برای کار ساخته شده است. بریاردها سگ هایی با جثه بزرگ هستند که بین ۵۰ تا ۱۰۰ پوند (۲۲ تا ۴۵ کیلوگرم) وزن دارند.

آنها موهای بلندی روی گوش دارند و پشمالو هستند، به همین دلیل بریاردها نیاز به نظافت روزانه دارند وحداقل یک بار در هفته به مدت دو ساعت نیاز به مسواک زدن و شانه کردن دارند. اگرچه کت پشمالو او کم تا غیر ریزش در نظر گرفته می شود، اما به راحتی گره می خورد. اگر زمان یا حوصله برای نظافت ندارید، نژاد دیگری را در نظر بگیرید. این سگ‌ها معمولا بین ۱۰ تا ۱۵ سال عمر می‌کنند.

 شخصیت:

بریاردها سگ های فعالی هستند وبه فعالیت بدنی بالایی نیاز دارند. اگرچه این سگ ها ماهیت مستقلی دارند، ترجیح میدهند همیشه کنار صاحب خود باشند. آنها بسیار باهوش هستند و صاحبان آنها باید همیشه برای جلوگیری از خرابکاری و،آنهارا مشغول فعالیت هایی کنند .

آنها باید در یک حیاط خلوت بزرگ حصارکشی شده نگهداری شوند تا از پلکیدن آنها جلوگیری شود.

این سگ ها باتوجه به نژاد فرانسوی باستانی خود میتوانند از غریبه دوری کنند، اما با اعضای گروه خود مهربان و دوست داشتنی هستند.

بریارد سگ بزرگ و فعالی است و برای صاحبانی که خواهان یک سگ باهوش و وفادار، برای گله داری، پیاده روی و سایر فعالیت های در فضای باز هستند، ایده آل است و البته این سگ ها به عنوان سگ گله و نگهبان برای محافظت از گله ها و مبارزه با شکارچیان پرورش داده شدند و نسبت به غریبه ها بی اعتماد هستند..

این نژاد به طور طبیعی مستقل است، اگر توله سگ شما به درستی آموزش دیده باشد، فوق العاده است اما در غیر این صورت و بدون آموزش، آن توله سگ مستقل و با اعتماد به نفس می تواند به یک بزرگسال غیرقابل کنترل تبدیل شود.

او باید زودتر اجتماعی شود تا از پرخاشگری نسبت به افراد یا حیواناتی که نمی شناسد جلوگیری کند. بریاردها برای سگ های نگهبان تربیت شدند و هنوز هم این نقش را جدی می گیرند.

این نژاد میتواند به راحتی در شهر یا روستا زندگی کند به شرطی که در کنار خانواده باشد و به اندازه کافی ورزش کند .

زندگی با بریارد ها:

بریاردها صاحبان خود را خانواده خود می دانند. اگرچه آنها می توانند نسبت به سگ های دیگر پرخاشگر باشند، اما اگر به درستی اجتماعی تربیت شوند، می توانند یاد بگیرند که با سگ ها یا گربه ها همزیستی کنند. با سایر حیوانات خانگی مانند جوندگان، پرندگان یا خزندگان باید دور نگه داشته شوند.

با توجه به ماهیت مستقل آنها، بریدها ممکن است دستورات صاحب خود را زیر سوال ببرند یا رد کنند. آنها به تنبیه های سنگین پاسخ خوبی نمی دهند اما به اقتدار احترام می گذارند. شما ابتدا باید از طریق آموزش مداوم اطاعت، احترام زیادی کسب کنید.

 

سلامتی:

سگ های بریارد معمولاً سالم هستند، اما مانند همه نژادها،اما مانند همه نژادهای دیگر ممکن است بیماری ای داشته باشند . همه بریاردها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا نمی شوند، اما اگر به خرید این نژاد فکر می کنید مهم است که از سلامت آنها آگاه باشید.

اگر در حال خرید یک سگ هستید، یک پرورش دهنده خوب پیدا کنید که گواهی سلامت والدین توله سگ را به شما نشان دهد.

مجوزهای بهداشتی ثابت می کند که یک سگ برای یک بیماری خاص آزمایش شده و یا از آن پاک شده است.

برخی از این بیماری ها مثل:

دیسپلازی هیپ: این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به خوبی در مفصل ران قرار نمی گیرد. یا دیسپلازی آرنج: مشابه دیسپلازی مفصل ران، این نیز یک بیماری دژنراتیو است.

اعتقاد بر این است که این بیماری به دلیل رشد و تکامل غیرطبیعی است که منجر به ناقص و ضعیف شدن مفصل می شود.

این بیماری از نظر شدت متفاوت است: سگ ممکن است به سادگی دچار آرتروز شود یا ممکن است لنگ شود. درمان شامل جراحی، مدیریت وزن، مدیریت پزشکی و داروهای ضد التهابی است.

(PRA): )این یک خانواده از بیماری های چشمی است که با زوال تدریجی شبکیه همراه است. در اوایل بیماری، سگ های مبتلا شب کور می شوند. در طول روز با پیشرفت بیماری بینایی خود را از دست می دهند و…

مراقبت:

سگ بریارد می تواند با زندگی شهری یا روستایی خودش را وفق دهد شود. او یک نژاد نسبتاً آرام است، اما روزانه به ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش نیاز دارد. بدون فعالیت کافی، بریارد می تواند خسته شود و راه را برای رفتارهای آزاردهنده خود باز کند . ورزش های سگ، به ویژه آزمایش های گله داری، خروجی خوبی برای انرژی اوست و توانایی طبیعی گله داری او را تقویت می کند.

این نژاد باید یاد بگیرد که رهبر دسته چه کسی است تا سعی نکند این موقعیت را به عهده بگیرد. بنابراین، آموزش باید به محض اینکه بریارد به خانه آمد شروع شود.

این بدان معنا نیست که او باید تا ۹ هفتگی دستورات پیشرفته را بداند، بلکه باید فوراً آداب و قوانین خانه را یاد بگیرد.